- زاویه نشین
منزوی، گوشه گیر، آنکه از مردم دوری گزیند و در خانقاه به عبادت و ذکر مشغول شود
معنی زاویه نشین - جستجوی لغت در جدول جو
- زاویه نشین (پَرْ وَ دَ / دِ)
گوشه گیر. منزوی. زاویه گیر. رجوع به زاویه نشینی و زاویه گرفتن و انزوا و منزوی شود
- زاویه نشین
گوشه نشین گوشه گیر منزوی
- زاویه نشین ((~. نِ))
گوشه گیر، منزوی
- زاویه نشین
انزواطلب، خلوت گزین، خلوت نشین، خلوتی، رهبان، گوشه گیر، گوشه نشین، معتزل، معتکف، منزوی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که در سایه بنشید، کنایه از شخص بی کاره و خوش گذران که به بی کاری و بطالت عادت کرده و تن به رنج و زحمت ندهد
(تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از کسی که تعب و محنت روزگار ندیده و نچشیده باشد. (برهان) (آنندراج) ، مستور. در پرده مانده. محجوب:
ای مدنی برقع مکی نقاب
سایه نشین چند بودآفتاب.
نظامی.
، نازپرورده. خسته. کسی که از خستگی و کوفتگی در سایه آرمیده باشد:
خورشید روم پرور ماه حبش نگار
سایه نشین ساحت طوبی نشان اوست.
خاقانی
ای مدنی برقع مکی نقاب
سایه نشین چند بودآفتاب.
نظامی.
، نازپرورده. خسته. کسی که از خستگی و کوفتگی در سایه آرمیده باشد:
خورشید روم پرور ماه حبش نگار
سایه نشین ساحت طوبی نشان اوست.
خاقانی
(سِزَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
مردم چادرنشین صحراگرد. (ناظم الاطباء). صحرانشین. بدوی. بادی. چادرنشین. وبری. اهل وبر. اعرابی. (ترجمان القرآن). مقابل تخته قاپو، حضری، مدری، قراری، شهرنشین
(یَ / یِ نِ)
لغت نامه دهخدا
عزلت اختیار کردن. گوشه نشینی. از مردم دوری گزیدن. انزواء. تزوی. و رجوع به زاویه گرفتن شود
(یَ یِ رَ)
لغت نامه دهخدا
از قریه های مصر است. (تاج العروس). از قریه های واقع در منوفیۀ مصر و دارای آثاری است از مصر باستان. (از ملحقات المنجد)
(رَهْ وَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه درحاشیۀ مجلس نشیند. حاضری در مجلس که بکاری نیست.
- امثال:
حاشیه نشین دلش فراخ است (یا گشاد است) ، یعنی چون سود و زیانی در امرندارد هرچه بیشتر و بهتر و پر خرج تر را رأی دهد، نظیر: از کیسه خلیفه می بخشد:
خرج که از کیسۀ مهمان بود
حاتم طائی شدن آسان بود
- امثال:
حاشیه نشین دلش فراخ است (یا گشاد است) ، یعنی چون سود و زیانی در امرندارد هرچه بیشتر و بهتر و پر خرج تر را رأی دهد، نظیر: از کیسه خلیفه می بخشد:
خرج که از کیسۀ مهمان بود
حاتم طائی شدن آسان بود
کسی که در سایه نشیند، کسی که تعب و و رنج روزگار ندیده و نچشیده باشد
((~. نِ))
فرهنگ فارسی معین
آن که در فعالیت گروهی شرکت نمی کند، آن که در حاشیه شهر سکونت دارد، کسی که در کنار مجلس نشیند
اسم بادیه گرد، بیابان نشین، چادرنشین، صحراگرد، صحرانشین
متضاد: شهرنشین، آبادی نشین
متضاد: شهرنشین، آبادی نشین
کناره نشین
متضاد: صدرنشین، حومه نشین، مهاجرنشین، حلبی آبادی
متضاد: صدرنشین، حومه نشین، مهاجرنشین، حلبی آبادی